لچّہ کار: انیتی نسر ۔ امریکہ
رجانکار: اُزیر مھرؔ
۱۔ گُمسار
اِے کوٹی ءَ من ایوک آں جیڑگ آں پرچیا؟
منی گرنچ بستگیں سینگ ساچشتکاريں دستاں داریت
ھیال ءُ لبز زورآوریں مُجے ءَ پیڑاتگ اَنت
پاد پرش ءِ سر ءَ گران اَنت، ارواہ ءِ جھگ ءَ دارگ ءَ انت
فون ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ آں بلے لنکک سُنّ انت ڈائل کت نہ کن آں
یک پرشتگیں گُلباگے ءَ یک توارے بے چڑکھی ءَ چہ نیموناں کپ ایت
ءُ کیبورڈ انگت یک اجبیں ازبابے
اے روچ گُشئے بد اِتگ اَنت ءُ بیکار درا بنت
اگاں یک چیزے ءَ مانا بہ داشتیں بگندئے گڑا بگندئے وت سریں لبز شتور گِپت اَنت ءُ تو اِے کوٹی ءِ تہ ءَ درا بوت ئے
من ایوک آں
انچوش بے برمش آں انچوش کہ اِے سینگ ءِ تہ ءِ بستگیں گرنچ
اِے مجگ ءَ وَ گْوش آں شموش ئِے بلے اِے دل گُمسار اِنت۔
LOST
In this room, I am alone, wondering, why?
My knotted chest stops creative hands
from writing, prevents an avid mind from thinking
clouded thoughts and words into an overwhelming fog.
Weighing feet to the floor, halting soul's escape
staring at the phone, I cannot dial as fingers are numb.
Once breaching paradise, a voice without volume,
falls short of reason, and keyboard is still a foreign object.
These days seem frozen, unproductive.
If but one line made sense, perhaps,
just perhaps,
stubborn words would flow
and you would appear in this room.
I am alone.
I am silent as the knot in this chest
tells this head to forget, but this heart is lost.
© Annette Nasser
Balochi Translation Written by Uzair Mehr
